14 فروردین 1344 در رسانه‌ها

استفاده ساواک از سیاست تهدید و تطمیع برای اجبار آیت‌الله میلانی برای ملاقات با شاه!

در یک سند ساواک به تاریخ 14 فروردین 1344 که به امضای سرتیپ علی پاشا بهرامی، رئیس ساواک خراسان، رسیده است می‌خوانیم: «48 ساعت است که مرتبا با میلانی مشغول مذاکره و آماده نمودن وی جهت ملاقات هستم. تنها ترس وی برملا شدن ملاقات اوست و اظهار می‌دارد سه، چهار سال وسیله سیدجلال تهرانی¹ و سپهبد عزیزی به من این پیشنهاد می‌شود، ولی نپذیرفتم».

در ادامه این سند آمده است: «جواب قطعی را به روز یکشنبه موکول نموده؛ لازم است به استحضار برساند با او هم به صورت تحبیب و هم به صورت تهدید مذاکره شده و حتی به او گفتم اگر حاضر به ملاقات نباشد بایستی از مشهد برود و من‌بعد هیچ گونه انتظار چشم‌پوشی از دستگاه نبایستی داشته باشد و حتی پرونده پسرش به جریان خواهد افتاد. ملاقات فردا متعاقبا به عرض خواهد رسانید».

این سند می‌افزاید: «در پایان به استحضار می‌رساند در مرکز به حضور تیمسار ریاست شرفیاب بودم به عرض رسانیدم که این شخص خیلی زرنگ و ملوّن و مرتجع است و قرار بر این شد وقتی که صد درصد اطمینان حاصل شد که نام‌برده حاضر به ملاقات است گزارش نمایم و مراتب از شرف عرض بگذرد؛ به همین دلیل هم تیمسار ریاست طی تلگراف شماره 6847 /316 ـ 24 /12 /43 ابلاغ فرمودند: چنانچه صد درصد اطمینان دارید گزارش نمایید که مراتب طی شماره 706 ـ 27 /12 /43 به عرض رسید حال که تیمسار صلاح دانسته‌اند قبلا مراتب به شرف عرض برسد، اینجانب تمام هم و کوشش شبانه‌روزی را صرف این کار خواهم نمود که منویات عالی به صورت عمل درآید² این ساعت زمینه آماده است.³

 

«افزایش تعداد دام به دلیل محدودیت امکانات میسر نیست»!

مهندس فیروز عدل، رئیس سازمان دامپروری کل کشور، ضمن مصاحبه‌ای اعلام داشت: با توجه به امکانات محدود طبیعی ایران و شرایط جوی مملکت، مسئله ازدیاد دام در کشور باید فراموش شود.

برای تأمین گوشت باید سراغ پرواربندی دام‌ها و پرورش طیور رفت.

 

ضرورت توسعه دانشگاه‌ها برای جلوگیری از خروج ارز!

روزنامه «اطلاعات» طی گزارشی نوشت: صاحب‌نظران معتقدند که برای جلوگیری از خروج ارز و هدر رفتن نیروهای انسانی، توسعه دانشگاه‌ها ضروری است.

جلوگیری از مسافرت محصلین ایرانی به کشورهای خارجی فکر اساسی و شایسته‌ای است.

برای توسعه دانشکده‌های علوم و فنّی، دولت باید به دانشگاه کمک کند.

 

دیوان محاسبات مستقل می‌شود

روزنامه «اطلاعات» نوشت: طرح قانون جدید دیوان محاسبات عمومی از طرف وزارت دارایی آماده شده و در ظرف چند روز آینده برای اظهار نظر مقامات دولتی و نمایندگان مجلسین فرستاده خواهد شد تا پس از اظهار نظر و حک و اصلاح تقدیم مجلس شورای ملی شود.

طبق لایحه مزبور اختیارات دیوان محاسبات عمومی افزایش یافته و شامل رسیدگی به کلیه حساب‌ها و هزینه‌های عمومی و اختصاصی خواهد شد؛ درحالی‌که تاکنون فقط حساب‌های عمومی قابل رسیدگی و کنترل دیوان محاسبات بود و هزینه‌های اختصاصی، که طبق مقررات خاص خود خرج می‌شد، از طرف دیوان محاسبات مورد رسیدگی قرار نمی‌گرفت.

در آینده دیوان محاسبات قادر خواهد بود که رأسا از وزارتخانه‌ها و مؤسسات دولتی که بودجه مدون دارند حساب بخواهد و آن را مورد رسیدگی قرار دهد.

وزارت دارایی در طرح جدید نفوذ خود را کاهش داد و برای اعضای دیوان عالی محاسبات شرایط و سوابقی پیش‌بینی کرده است که بر اساس آن عده‌ای انتخاب و به مجلسین معرفی خواهند شد و پس از آنکه مجلس عده لازم را انتخاب کرد، آنها با استقلال تام و بدون دخالت و نفوذ وزارت دارایی کار خواهند کرد.

 

سناتور سابق درگذشت

روزنامه «اطلاعات» نوشت: سناتور سابق، هدایت‌الله پالیزی ساعت 5 بعدازظهر پنجشنبه گذشته [12 فروردین] پس از یک کسالت ممتد در سن 65 سالگی به عارضه بیماری قلبی در بیمارستان مهر، بدرود حیات گفته است.

پالیزی از سال 1314 چند دوره نماینده و عضو هیئت‌رئیسه مجلس شورای ملی و سپس عضو مجلس سنا بود.

جنازه پالیزی بنا به وصیت وی به نجف اشرف حمل و در آنجا در مقبره خانوادگی به خاک سپرده خواهد شد و موعد ختم بعدا اعلام خواهد شد.⁴

 

 

• منبع
• http://www.iichs.ir/s/19717

1. سیدجلال تهرانی فرزند حاج میرزا سیدعلی شیخ‌الاسلام بود. وی پس از سال‌های جنگ جهانی دوم، در صحنه سیاسی ایران نقش‌هایی ایفا کرد. او در سنین جوانی به تحصیل علوم دینی پرداخت، ولی از کسوت روحانی به‌درآمد و به بلژیک و فرانسه رفت. وی پس از فارغ‌التحصیلی در نجوم، به تدریس در کالج نجوم بروکسل مشغول شد. سیدجلال تهرانی هم عضو مؤسس و دایمی آکادمی بین‌المللی تاریخ علوم بود و هم عضو دائمی جامعه منجمان فرانسه.

او در تهران در دومین کابینه قوام‌السلطنه پس از شهریور 1320، وزیر مشاور شد؛ در سال‌های بعد، وزیر پست و تلگراف بود و سپس به مجلس سنا رفت تا آنکه از سوی دکتر مصدق به استانداری خراسان و نیابت تولیت آستان قدس رضوی رسید و از آنجا به سفارت ایران در بلژیک منصوب شد. تهرانی پس از کودتای 28 مرداد 1332، دو سه سالی به تحقیق مشغول بود تا آنکه بار دیگر به عنوان سناتور انتصابی آذربایجان شرقی برگزیده شد.

وی در آخرین روزهای رژیم پهلوی به عنوان رئیس شورای سلطنت، شرایط را برای خروج شاه از ایران فراهم کرد و پس از چندی برای دیدار با امام خمینی(ره) به پاریس رفت.

وی در پاریس پس از استعفا از ریاست شورای سلطنت و غیرقانونی خواندن آن شورا، موفق به دیدار با امام خمینی(ره) در نوفل لوشاتو شد و از آن پس در خانه خود در ورسای مسکن گرفت و تا لحظه مرگ به ایران برنگشت. سیدجلال‌الدین تهرانی وصیت کرد که پس از پایان زندگی، جنازه او را به ایران آورند و در قبری که هنگام تولیت آستان قدس در کنار مقبره مادرش خریداری کرده بود دفن کنند.

2. در پرونده انفرادی آیت‌الله میلانی در اسناد ساواک به نامه معطوفی مزبور دسترسی حاصل نشد.

3. آیت‌الله سیدمحمدهادی میلانی به روایت اسناد ساواک، ج 2، ص 301. همان‌طور که در این سند ملاحظه می‌شود، رئیس ساواک خراسان به ساواک مرکز اعلام می‌کند: «48 ساعت است که مرتبا با میلانی مشغول مذاکره هستم...». عناصر ساواک با به‌کارگیری همه شیوه‌های ممکن، سعی داشتند نظر آیت‌الله میلانی را در خصوص ملاقات با شاه فراهم کنند، که البته برخوردهای قولی و عملی ایشان، که بعضا نشان‌دهنده استفاده معظم له از صنعت «توریه» و «تعریض» و احیانا «طفره» و مجادله در گفتار بود، سبب شده بود ساواکی‌ها، همواره از سوی ایشان در بیم و امید و حالاتی از جنگ روانی قرار گیرند و همین برخوردها موجبات ضعف و ناتوانی رؤسای ساواک را در تأمین طرح‌های دربار و شخص محمدرضا پهلوی مبنی بر جلب نظر آیت‌الله میلانی برای ملاقات با شاه فراهم کرده بود.

عوامل رژیم شاه در تهران و خراسان، هرگاه شاه قصد رفتن به مشهد را داشت، تلاش می‌کردند به هر وسیله ممکن (وعده و وعید) بتوانند نظر مقامات ذی‌نفوذ روحانی را برای ملاقات با شاه جلب کنند. چون ساواک خراسان با هماهنگی با استاندار وقت (سپهبد امیر عزیزی) نتوانست نظر آیت‌الله میلانی را به منظور شرکت در مراسم ملاقات با شاه جلب کند، به‌شدت از موضع آیت‌الله میلانی عصبانی شد و عزیزی دستور ایجاد تضییقات و مراقبت کامل را به منظور تحت فشار قرار دادن ایشان صادر کرد.

در این زمینه در سندی به تاریخ 23 فروردین 1344 می‌خوانیم: «موضوع شرفیابی میلانی در تهران وسیله تیمسار سپهبد امیر عزیزی به عرض رسید؛ فرموده بودند این شخص قابل اعتماد نیست و نبایستی به اظهاراتش توجه نمود و مراقبت کامل از او به عمل آید که در اجرای فرمان مبارک شاهانه اعمال و رفتار وی شدیدا تحت مراقبت بوده و این ساواک تصمیم دارد به طوری وی را محدود و تحت فشار قرار دهد که ناچار به ترک کشور گردد که مراتب طی 22 /1 /44 ـ 123 قبلا به عرض رسید. فعلا پرونده سیدمحمدعلی میلانی، فرزند وی که در دادگاه لشکر بود، به جریان افتاد و درباره محدود نمودن ایاب و ذهاب منزلش اقدام لازم به عمل آمد که از رسیدن وجوهات و سهم امام به وی جلوگیری شود. به هیچ نوع تقاضای وی ترتیب اثر داده نخواهد شد و در تنگنا قرار خواهد گرفت». رک: آیت‌الله سیدمحمدهادی میلانی به روایت اسناد ساواک، ج 2، ص 306.

4. اطلاعات، 14 فروردین 1344، صص 1 و 13.